M. Kemal Atatürk'den

M. Kemal Atatürk'den



Türkiye yi yok etmeye girişenler, Türkiye nin ortadan kaldırılmasında çıkar ve hayat görenler, zararlı olmaktan çıkmışlar, aralarında çıkar paylaşarak birleşmiş ittifak etmişlerdir.



Ve bunun sonucu olarak, birçok zekalar duygular fikirler Türkiye nin yok edilmesi noktasında yoğunlaştırılmıştır. Bu yoğunlaşma, yüzyıllar geçtikçe oluşan kuşaklarda, adeta tahrip edici bir gelenek biçimine dönüşmüştür. Bu geleneğin Türkiye nin hayatına ve varlığına aralıksız uygulanması sonucunda, nihayet Türkiye yi ıslah etmek, Türkiye yi uygarlaştırmak gibi bir takım bahanelerle Türkiye nin iç hayatına iç yönetimine işlemiş ve sızmışlardır. Güç ve kuvvet elde etmişlerdir.



Bunların etkisinde kalarak milletin en çok da yöneticilerin zihinleri tamamen bozulmuştur. Artık durumu düzeltmek, hayat bulmak, insan olmak için mutlaka Avrupa dan nasihat almak, bütün işleri Avrupa nın emellerine uygun yürütmek, bütün dersleri Avrupa dan almak gibi birtakım zihniyetler ortaya çıktı. Oysa hangi istiklal vardır ki yabancıların nasihatleriyle, yabancıların planlarıyla yükselebilsin! Tarih böyle bir olay kaydetmemiştir tarihte böyle bir olay yaratmaya kalkışanlar zehirli sonuçlarla karşılaşmışlardır.



İşte Türkiye de, bu yanlış zihniyetle sakatlanmış bazı yöneticiler yüzünden, her saat, her yıl, her yüzyıl biraz daha gerilemiş, daha çok düşmüştür.



Bu düşüşün çıkış noktası korkuyla, aczle başlamıştır. Türkiye nin, Türk halkının nasılsa başına geçmiş olan birtakım insanlar, galip düşmanlar karşısında, susmaya mahköfbmmuş gibi, Türkiye yi atıl ve çekingen bir halde tutuyorlardı. Memleketin ve milletin çıkarlarının gerektirdiğini yapmakta korkak ve mütereddit idiler. Türkiye de fikir adamları, adeta kendi kendilerine hakaret ediyorlardı. Diyorlardı ki, Biz adam değiliz ve olamayız. Kendi kendimize adam olmamıza ihtimal yoktur. Bizim canımızı, tarihimizi, varlığımızı, bize düşman olan, düşman olduğundan hiç şüphe edilmeyen Avrupalılara, kayıtsız şartsız bırakmak istiyorlardı. Onlar Bizi idare etsin diyorlardı.



Mustafa Kemal

6 Mart 1922